بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown

بازی Prince of Persia: The Lost Crown، به‌عنوان ادامه‌ای در سری بازی‌های پرطرفدارPrince of Persia، برگشتی به دنیای شگفت‌انگیز و پرماجرای شاهزاده ایرانی هست. این بازی که توسط سازندگان خلاقش، به خوبی طراحی شده که سفری رو به سرزمین‌های باستانی و اسرارآمیز پارس ترتیب می‌ده و همراه با چالش‌های جدید و داستانی پرکشش ما رو با تا آخرش همراه می‌کنه. در این بررسی Prince of Persia: The Lost Crown، نگاهی دقیقی به جنبه‌های مختلف بازی، از گرافیک و گیم‌پلی گرفته تا داستان و موسیقی می‌ندازیم و نکات مثبت و منفی اون رو توی سایت گیموشن آرت بیان می‌کنیم.

داستان بازی Prince of Persia: The Lost Crown از اونجایی شروع می‌شه که کوشانیان دارن به ایران حمله می‌کنن. سارگون که یکی از اون هفت قهرمان گارد جاویدان ایرانه، با هم تیمی‌های خودش تو یه جنگ حساس با لشکر کوشانیان شرکت می‌کنه. این گروه با همه عظمتشون، تو جنگ برنده می‌شن و برمی‌گردن به تخت جمشید، جایی که پادشاه داریوش بزرگ در اونجا قرار داره می‌کردن. تو جشن پیروزی، غسان، شاهزاده جوون و خوشنام ایران، توسط گروهی مرموز دزدیده می‌شه. این ماجرا سارگون وارد یک ماجراجویی جدید می‌کنه.

تو این سفر پر از خطر، سارگون با چالش‌ها و مشکلات وحشتناکی روبرو می‌شه. اون باید از وسط دشت‌ها و کوه‌های پرمخاطره کوه قاف بگذره و با دشمنای سرسخت بجنگه. به علاوه، سارگون با خاطرات تلخ گذشته‌ش هم روبرو می‌شه. هنوز یادش نرفته چه‌طوری خانواده‌ش رو تو یه حادثه ناراحت‌کننده از دست داده، حادثه‌ای که همه زندگیش رو تحت تأثیر قرار داده.

تو این بازی، شخصیت‌پردازی سارگون، قهرمان داستان، خیلی جالب و پیچیده‌اس. اون اولش به نظر میاد یه مرد سرد و بی‌احساسه، ولی کم‌کم معلوم می‌شه که چقدر مهربون و دلسوزه، آدمی که برای نجات شاهزاده دست به هر کاری می‌زنه. کنار سارگون، شخصیت‌های دیگه‌ای هم تو بازی هستن که هرکدوم به نوبه خودشون داستان جذاب و غنی‌ای دارن. غسان، شاهزاده خوشنام، دنبال هویت خودشه و تو داستان به آدمی محکم و رهبری شایسته تبدیل می‌شه. بقیه شخصیت‌های بازی هم با دقت و ظرافت شخصیت‌پردازی شدن، هر کدوم با ویژگی‌های خاص خودشون، به عمق و غنای داستان کمک می‌کنن.

باید بگم که وقتی وارد این دنیای بازی می‌شی، انگار که یه قدم به دنیایی پر از رنگ و نور برداشتی. طراح‌ها واقعا دست به کار بزرگی زده‌اند. هر کجا که نگاه می‌کنی، با جزئیات دقیق و طراحی‌هایی روبه‌رو می‌شی که نشون می‌ده تیم سازنده وقت و هنر خودشون رو به خوبی صرف این کار کردن.

از بناهای باستانی و معماری‌های که هر کدوم داستان خودشون رو دارن گرفته تا بیابون‌های وسیع با شن‌های روان، همه و همه توی این بازی یه حس زنده بودن بهت می‌دهند. رنگ‌بندی‌ها به‌شکلی است که می‌تونه هر بازیکنی رو محو خودش کنه. شب‌ها و روزها، نور و سایه، همه چیز به‌شکلی هنرمندانه با هم ترکیب شدن که نمی‌تونی جز تحسین کاری که انجام شده، چیز دیگه‌ای بگی.

اما همه چیز توی رویاها هم خوب و خوش نیست، می‌دونی؟ گاهی اوقات با مشکلات فنی مواجه می‌شیم. مثلا، گاهی وقت‌ها بازی یه کم کند می‌شه، یا زمان بارگذاری‌ها طولانی می‌شه که می‌تونه حس و حال بازی کردن رو کمی تحت تأثیر قرار بده. ولی نگاه کن، این مشکلات به ندرت پیش میاد و وقتی پیش می‌آد هم نمی‌تونه اون لذتی که از دیدن این دنیای زیبا می‌بری رو ازت بگیره.

وقتی صحبت از گیم‌پلی و مکانیزم‌های بازی در Prince of Persia: The Lost Crown به میان میاد، باید بگم که بازیکن‌ها رو با یک تجربه پر از هیجان و چالش روبه‌رو می‌کنه. بازی حس واقعی یک ماجراجویی رو بهت منتقل می‌کنه، با همون حرکات آکروباتیک و مبارزات نفس‌گیری که از سری بازی‌های Prince of Persia انتظار داریم.

یکی از نکات جذاب بازی، سیستم پارکور و حرکت در محیط‌های بازیه. تو می‌تونی روی دیوارها بدوی، از سقف‌ها آویزون شی و با استفاده از تجهیزات مختلف به نقاط مختلف دسترسی پیدا کنی. هر بخش از محیط بازی به‌گونه‌ای طراحی شده که تو رو به فکر کردن و برنامه‌ریزی وا می‌داره. باید همیشه مراقب باشی و حواست جمع باشه تا بتونی از هر فرصتی برای پیشبرد هدفت استفاده کنی.

مبارزه‌ها هم یکی دیگه از قسمت‌های حساس و جذاب بازیه. سیستم مبارزه پیچیده و در عین حال سرگرم‌کننده‌ای داره. تو باید با استفاده از شمشیر و ترکیب حرکات دفاعی و تهاجمی، دشمنانت رو شکست بدی. البته، گاهی اوقات شاید احساس کنی کنترل‌ها کمی سخته و نیاز به دقت بیشتری داره، به خصوص وقتی که در میانه یک نبرد حساس قرار داری.

ولی یه نکته‌ای که خیلی مهمه و باید بهش توجه کنی، اینه که هر چقدر هم که توی بازی پیش بری، هیچ‌وقت نباید فراموش کنی که اصل بازی ماجراجویی و کشف کردن هست. هر گوشه از این دنیای بزرگ و زیبا می‌تونه رازهایی داشته باشه که منتظر کشف شدن توسط تو هستن. پس، حتی وقتی که در حال مبارزه هستی یا مشغول حل یک معما، همیشه چشمات رو باز نگه دار و دنبال اون رازهای پنهان باش.

مشکل عجیب این بازی، طراحی برخی از پلتفرماشه، همینطور سختی بازی ممکنه روی حالت متوسط برای بعضی‌ها سخت و غیرعادلانه باشه. می‌تونین سختی رو اواسط بازی کم یا زیاد کرد اما بدون شک مشکلات پلتفرم اونم برای یک بازی دو بعدی کمی ناخوشاینده اما غیر قابل حل نیست. فقط کافیه کمی حوصله به خرج بدین و تمرکز بیشتری کنین.

صداگذاری و موسیقی در Prince of Persia: The Lost Crown چیزی فراتر از یک عنصر جانبی هست؛ انگار که روح خود بازی را تشکیل می‌ده. وقتی صحبت از موسیقی می‌شه، انگار هر نت و هر آهنگ به دقت و با فکر انتخاب شده تا با فضای بازی هماهنگ باشه. ملودی‌هاش برگرفته از فرهنگ خاورمیانه و مخصوصا ایرانیه که یه حال و هوای شرقی خاصی به بازی می‌ده

برای اولین بار در تاریخ گیم، یک استودیوی بازیسازی خارجی به صورت کامل از صداگذاری فارسی استفاده کرده، و جالب اینجاست که تمام صداگذاری تو ایران و با کمک مجموعه موج کتاب صورت گرفته، شاید بهتره اینطوری بگم که صداگذاری فارسی این بازی به مراتب از بقیه صداگذاری‌ها بهتر باشه، چون هم از لحاظ تاریخی این عنوان با صدای فارسی قشنگ‌تره هم به دلیل صنعت صداگذاری فوق‌العاده ایران. تنها مشکلی عجیب این صداگذاری، اینه که گاها احساس خشکی و بی‌روحی رو به شخصیت می‌ده که به دلیل پیچ شدن صداهاس. همینطور گاها متوجه می‌شین که معنی فارسی یک کلمه یا یک جمله، نامفهموم و یا می‌تونست بهتر ترجمه بشه. اما به طور کلی این بازی با صداگذاری دوبله ایرانی و همینطور زیرنویس و UI شاید یکی از جذاب‌ترین اتفاقاتیه که می‌شه توی زندگی گیمری هر کسی اتفاق بیافته.

مصاحبه گیموشن آرت با عوامل دوبله بازی Prince of Persia: The Lost Crown رو میتونین اینجا بخونین و ببینین.

در آخر، Prince of Persia: The Lost Crown یه بازیه که حسابی می‌تونه شما رو سرگرم کنه. با اینکه یه سری مشکلات فنی داره و گاهی اوقات گیم‌پلیش نیاز به کمی تنظیم درجه سختی هست، ولی با اون همه زیبایی‌های بصری، داستان هیجان‌انگیز و موسیقی که قلبتونو نوازش می‌کنه، نمی‌شه از کنارش به این راحتی‌ها گذشت. اگه دنبال یه بازی اکشن-ماجراجویی هستین که هم داستانش بکشونتون و هم چشم‌هاتون رو خیره کنه، Prince of Persia: The Lost Crown می‌تونه انتخابی باحال واسه شما باشه.