بررسی بازی Suicide Squad: Kill the Justice League

بدون شک استودیوی بازی سازی راکاستدی یکی از بهترین کمپانی‌هایی هست که می‌تونیم در موردش حرف زد، بدون شک با انتشار چندین بازی بتمن خیلی خوب، همه انتظار دارن که یک اثر خوب دیگه تولید کنند. بازی Suicide Squad: Kill the Justice League  یکی از عناوین جنجالی سال 2024 میلادی هست که توسط راکستدی تولید شد، این چندین بار مورد نقد قرار گرفت الان قابل خرید هست و حالا ما اینجا هستیم در خصوص بازی صحبت کنیم و مورد بررسیش قرار بدیم.

لازمه که از همین الان بگم که این مطلب شامل اسپویل هست!

چه اتفاقی برای بازی Suicide Squad: Kill the Justice League افتاده؟

همونطور که مطلع هستید، بازی Suicide Squad: Kill the Justice League توسط خیلی از منتقد‌ها بازخورد خیلی منفی داشته اما از طرفی بازخوردهای خیلی مثبتی توی فروشگاه‌های استیم، ایکس‌باکس و پلی‌استیشن دریافت کرده که ممکنه برای کسی که بخواد بازی رو خریداری کنه، گیچ کننده باشه. شخصا توی این مقاله تلاش دارن که یک تصویر واضعی از بازی رو به شما خواننده‌های خوب گیموشن آرت ارائه بدم.

بررسی بازی Suicide Squad: Kill the Justice League، یک بازی خوب یا یک شکست تمام عیار؟

لازمه برای این که یک بازی رو بررسی کنیم، یک چک لیست جلوی خودمون بذاریم و و نکات مثب و منفی رو در بیاریم، بررسی بازی Suicide Squad: Kill the Justice League روی ورق اصلا جالب نیست، بازی از استانداردهای پایینی رنج می‌بره، گیم‌پلی تکراری، داستان خیلی ضعیف، باس فایت‌های مسخره و هزارن نکته منفی که حالتون رو از هر چی گیمه بهم میزنه.

اما واقعا اینطوری نیست، راکستدی به خوبی از دنیای DC برای بازی Suicide Squad: Kill the Justice League استفاده کرده و به طور خیلی هوشمندانه‌ای داستان سرایی کرده تا دروازه‌هایی برای بازی‌های بعدی خودش باز کنه و توانایی این رو داشته باشه که هر چی که بخواد رو با یک دلیل منطقی بسازه.

داستان ابرشرورهایی که بوی ابرقهرمانانه می‌دهد

همونطوری که از اسم بازی پیداست، داستان در خصوص جوخه انحدامه که باید لیگ عدالت رو بکشن. تا این جای بازی مشکلی نیست و اتفاقا ایده‌ی خیلی خوبی هم می‌تونه باشه و شخصا هم دوست داشتن یک داستانی رو شاهدش باشم که ابرشرورها بلاخره قهرمانای دوست داشتنیمون رو می‌کشن. اتفاقا هم راکستدی به خوبی تونسته این موضوع رو پیاده کنه؛ قهرمانای داستان ما یعنی بتمن، سوپرمن، فلش و گرین‌لنتر توسط موجود فضایی و فاتح جهان‌ها یعنی برینیاک شست و شوی مغزی شدن و با توانایی خیلی ترسناکشون شروع به کشتن شروند‌های متروپلیس کردن تا زمینه ساز یک تهاجم باشن، اینجاست که جوخه انهدام تشکیل شده تا جلوی ابرقهرمانا رو بگیرن.

مشکل اصلی داستان اینه که روی شخصیت‌های اصلی بازی هیچ شخصیت پردازی نشده؛ همه شخصیت‌های بازی (به جز هارلی کویین و بتمن که اون‌ها رو توی سه بازی قبلی دیدیم و می‌شناسیم) هدفشون خیلی مبهمه و بیشتر شبیه به یک قهرمان تازه وارد می‌مونن که توسط یک سری دشمن انگیزه گرفتن تا انتقام بگیرن و ی جورایی تبدیل به ضد قهرمان شدن. بومبرنگ که دشمن اصلی فلشه، شخصیت ترسو و بیشعوری داره که سعی می‌کنه ترسش از ابرقهرمانا غلبه کنه؛ ددشات که آخرش هم نفهمیدم چرا انقدر گرین لنتر متنفره، دنبال کشتن اونه و ی چیزیایی هم در خصوص دخترش هست که زیاد بهش نپرداختن و شخصیت بعدی یعنی کینگ شارک هم به نظر می‌رسه مشکل خانوادگی (Daddy Issue) داره و فقط به خاطر این که باید توی داستان باشه، هست.

این شخصیت پردازی ضعیف با صداگذاری و انیمیشن فوق العاده، یک حس خیلی عجیبی رو به شما منتقل می‌کنه. انتظار داشتم که در راه کشتن لیگ عدالت، کمی هم رویه شرورانه اون‌ها رو بیینم، هر چند بازی اوایل تلاش کرد که ذات بد و عجیب هر کدوم رو نشون بده اما در آخر جوخه انحدام تبدیل به ابرقهرمانایی می‌شن که دنیا رو قراره (با زور یکی دیگه) نجات بدن و در نهایت متوجه می‌شیم که زیاد هم بدشون نیومده از این کار.

داستان رو هر طرفی که نگاه کنیم، جالب نیست اما سرگرم کننده است، دیالوگ‌ها و نوع بیان حرف‌ها و تصمیم‌های احمقانه جالب و حتی طنز مسخره هرکدومشون شما رو خسته نمی‌کنه، کارگردانی صحنه و اتفاقات خیلی خوب کار شده و این انگیزه رو ایجاد می‌کنه تا سینماتیک رو رد نکنید.

گیم پلی تکراری؟ یا اکشن بدون وقفه؟

بذارید ی سوال ازتون بپرسم؟ آیا بازی‌های سریع مثل Doom خوشتون میاد؟ آیا بازی‌های Hack & Slash مثل سریDevil May Cry رو دوست دارید؟ اگه جواب هر دو سوال آره‌ست، همین الان برید بازی رو بخرید چون گیم‌پلی بازی به قدری سریع و جذابه که شما رو می‌تونه برای چندین روز سرگرم کنه.

گیم‌پلی بازی ترکیبی از مبارزات تن به تن و تیراندازی سوم شخصه که به لطف طراحی منحصر به فرد هر شخصیت، شما رو مدت‌ها می‌تونه سرگرم نگه داره. هر شخصیت توی بازی از حرکت، کمبو و حتی نوع جابه‌جایی محیطی خاصی برخورداره. اگر به فکر چیزی شبیه به بازی بتمن هستین، پس بهتره که از همین الان بگم که این بازی شما نیست، چون Suicide Squad: Kill the Justice League، با اینکه توی دنیای آرکام جریان داره اما قسمت بعدی بتمن نیست و همینطور قرار هم نبوده باشه. حرکت‌ها تن به تن توی بازی Suicide Squad: Kill the Justice League برای درگیری‌های طولانی طراحی نشدن، مثلا توی بازی بتمن شما میپرید بالا سر یکی و شروع به زدنش می‌کردین و اگه کسی قرار بود که شما اون رو بزنید با یک ضد حمله، دفعش می‌کردین و چند تا کمبو هم اجرا می‌کردین؛ اما توی این بازی همچین چیزی نیست؛ سویچ بین درگیری تن به تن و با سلاح و برعکسش که با جابه‌جایی زیاد همراهه، به قدری جذابه که مدت‌ها شما رو سرگرم نگه می‌داره و انقدر بازی سریع هست که ناخودآگاه به دنبال این هستین که با عده‌ی بیشتری مبارزه کنید.

مانند بازی‌های لایو سرویس، آیتم‌های قوی را باید فارم کرد و با یک ترکیب خوب وارد بازی شوید، ماهیت داخلی درخت پیشرفت بازی‌ها برای هر شخصیت متفاوته و شما می‌تونین، بسته به علایق خود نوع کاراکتر خود را بسازید، هر چند نمی‌تونید هارلی کویین را مثل کینگ شارک به یک تانک تبدیل کنین اما به کمک آیتم می‌شه یک چیزی بسازین که توی درگیری‌ها زنده بمونین. بر خلاف بازی‌های لایو سرویس این روزها، لازم نیست ساعت‌ها وقتتون رو به فارم کردن بگذرونید. در واقع بازی چیزی به اسم Stats نداره تا مجبور باشید که برای پیدا کردن یک اسلحه با ویژگی‌های خاص و Stats بالا، ساعت‌ها وقت خودتون رو تلف کنین. بلکه اگه آیتمی رو اول بازی پیدا کردین می‌تونین اون رو تا آخر بازی استفاده کنین و حتی در بخش‌هایی که داستان بازی، می‌تونین اون‌ها رو ارتقا بدین که به نظر من یک پوینت مثبتیه چون شما رو از بقیه عقب نمی‌ندازه و همیشه به‌روز هستین.

اگه جزو کسایی هستین که عادت دارین تو بازی‌ها هر چند ساعت یک بار شما رو تشویق کنه و یک چیز جدید بده بهتون، این بازی اینطوری نیست. ماهیت بازی‌های لایو سرویس به تکراری بودن اون‌هاست و بازی Suicide Squad: Kill the Justice League هم یکی از این بازی‌هاست که مدت‌ها شما رو داخل یک لوپ می‌ندازه. شاید به خاطر نبودن جایزه‌ی زیاد شما سریعا از این بازی خسته بشین اما بدون شک گیم‌پلی بازی شما رو مجبور می‌کنه که بارها و بارها وارد ماموریت‌ها شید.

شهر متروپلیس بر خلاف آرکام عمق زیادی نداره، هر چند انتظار داریم که در آینده این موضوع با آپدیت سیزن‌ها عوض بشه اما در حال حاضر بخش‌های زیادی از خالی بودن رو می‌تونید توش احساس کنین تا این که به ENDGAME بازی برسید. مامورت‌های فرعی هر کدومشون یک چیز جدید به شما و انقدر زیاد نیستن که بخواهیم بگیم بارها و بارها یک نوع ماموریت رو باید انجام بدین، هر چند تکراری شدن این ماموریت‌ها در آخر بازی خیلی بیشتر دیده می‌شه اما گیم پلی Suicide Squad: Kill the Justice League این اجازه رو نمی‌ده که از تکرار این ماموریت‌ها خسته بشین. مخصوصا اگه درجه سختی بالاتر بازی رو اجرا کنید بدون شک تفاوت رو احساس می‌کنین.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این بازی Co-op بودنشه که بدون شک یکی از بهترین تجربه‌های شما هست. اگه با دوستاتون تصمیم دارین یک بازی Co-op خیلی خوب رو تجربه کنین، بدون شک بازی Suicide Squad: Kill the Justice League می‌تونه یکی از سرگرمی‌های چند ماهه شما بشه و در آینده اگه بازی آپدیت بیشتری شه، شاید مجبور باشین تا مدت‌ها حداقل چند ساعتی این بازی معتاد کننده رو بازی کنید.

باس‌های بازی یکی از جذاب‌ترین چیزهایی که از یک بازی ابرقهرمانانه می‌تونیم انتظار داشته باشیم، این بازی به خوبی تونسته باس‌ها رو برای یک عنوان Co-op پیاده کنه. فلش واقعا سریع و باید در لحظه اون رو پیدا کرد و زد، گرین لنتر کل محیط بازی رو با انگشتر جادوییش بهم میریزه و سوپرمن هم تنها قهرمانی بود که باعث شد عرق بریزم و اما بتمن، که متاسفانه بدترین باس فایت بازی بود. از کشته شدن بتمن ناراحت نیستم، حتی به نظرم کات‌سین مرگ بتمن من رو یاد سریال بازی تاج و تخت می‌ندازه زمانی که شخصیت‌های دوست داشتیمون رو به بدترین شکل ممکن می‌کشه و بهمون زمان فکر کردن و تجزیه تحلیل نمی‌ده.

مشکل اصلی باس بتمن اینجاست که هیچ ربطی به بتمن نداره، یک باس خیلی تخیلی و دور از انتظار رو شاهد بودم، اینطوری که برای یک آدم معمولی که با تکنولوژی سعی می‌کنه پا به پای ابرانسان متروپلیس قدم بذاره و بعضا جلو بیافته، یک باس خیلی بد که سزاوار بتمن نیست رو شاهدش بود. اما در مقابل باقی قهرمانان خیلی خوب و در خور شخصیتشون ساخته شدن، مخصوصا باس سوپرمن که ممکنه بارها و بارها بخواهین باهاش مقابله کنید.

صدایی و گرافیک؟

وقتی شما دارین بازی رو تجربه می‌کنید، متوجه می‌شین که صداگذاری و انیمیشن بازی‌ها به قدری خوب و زیبا درست شده که نمی‌تونین ازش دل بکنید، کارگردانی صحنه‌ها در حد انیمیشن‌های موفق DC هست و کاملا شما رو با فضای محیط درگیر می‌کنند، صداگذاری به قدری خوب و واقع‌گرایانه و جذاب هستند که تکرار بازی و دیدن صحنه‌های سینماتیک رو براتون جذاب نگه میداره.

اما گرافیک محیطی بازی چیزی نبود که انتظارش رو داشتم، بازی ی جورایی عقب رو گرافیکی بعد از سری آرکام داشته، بافت‌ها اونقدری که باید واقع گرایانه نیست و متاسفانه با این که من بازی رو روی 4070ti و i5-13600K تجربه کردم، با افت شدید فریم مواجه شدم. حتی گاها DLSS و FSR هم توی این افت‌ها کم میاورد.

نکات مثبت	نکات منفی
گیم‌پلی جذاب و سریع حضور چهار شخصیت خاص لوت منطقی و راحت انیمیشن‌های جذاب صداگذاری عالی تصویربرداری هنری کات‌سین‌ها موسیقی مناسب بازی طنز جالب	شخصیت پردازی نه جندان جذاب داستان پردازی ضعیف بتمن چیزی نبود که انتظارش را داشتیم بهینه نبودن بازی

حرف آخر

بدون شک بازی Suicide Squad: Kill the Justice League تجربه خیلی خوبی رو براتون به ارمغان میذاره، گیم‌پلی سریع و جذاب، که تکرار بازی رو خسته نمی‌کنه؛ طنز، صداگذاری و انیمیشن‌های بازی، شما رو میخکوب بازی می‌کنه اما داستان سطحی، شخصیت پردازی نه چندان جالب شما و باس فایت خیلی بد بتمن چیزی نبود که از راکستدی انتظارش رو داشتم.