فکرشو کنید اگه راکستار به جای غرب وحشی، دوران جنگ جهانی در ایران رو به تصویر می‌کشید چه شکلی می‌شد؟ یا اگه کریتوس وارد ایران می‌شد، چه سرنوشتی براش رقم می‌خورد؟ امروز می‌خوایم ببینیم اگه نسخه‌ی جدید بعضی از بازی‌های معروف در ایران تولید بشه، چه داستانی رو روایت می‌کنن و کلیت اون بازی چه شکلی میشه؟
ما گیمرای ایرانی، همیشه دوست داشتیم رد پای مردم و فرهنگ تاریخی مردم خودمون رو تو بازی‌ها و فیلم‌های معروف ببینیم. صنعت گیم به استودیوهای بازیسازی و افراد خلاق، این اجازه رو داده تا داستان‌های معروف و افسانه‌های قدیمی رو در قالب بازی‌های ویدئویی، به شکل یه روایت تعاملی مورد اقتباس قرار بدن. از افسانه‌های نورس و یونان گرفته، تا خیلی از اتفاقات مهم تاریخی‌ای که تو برهه‌های زمانی مختلف رخ دادن. همه‌ی این سوژه‌ها، موضوع خیلی جالبی‌ان برای اینکه کامل مورد بررسی قرار بگیرن و ازشون فیلم یا بازی بسازن. وقتی هم که صحبت از منبع اقتباس‌های تاریخی میشه، چه چیزی بهتر از تاریخ غنی و فرهنگ پر از افسانه‌ی ما ایرانی‌ها؟ از ایزدهای اوستا و افسانه‌های باستانی شاهنامه که همین هزار سال پیش فردوسی عزیز دور هم جمع‌شون کرد گرفته، تا اتفاقای تاریخی‌ای که در طول 3 هزار سال اخیر به مردم ایران نسبت داده شدن. از دل منابع ایرانی، داستان‌ها و شخصیت‌های خیلی زیادی میشه پیدا کرد که واقعا هرکدومشون می‌تونن منبع اقتباس خیلی خوبی برای ساخت یک بازی داستان‌محور باشن.
تو مقاله امروز می‌خوایم بریم سراغ چندتا از بازی‌ها و فرنچایزهای معروف، و فرض کنیم که قراره نسخه‌ی جدیدشون رو با اقتباس از یک داستان ایرانی بسازیم. و بازی‌های معروف رو در ایران ببینیم. مثلا ببینیم اگه یک Call of Duty ایرانی ساخته بشه چه شکلی میشه؟ یا چه بازی‌های تاریخی دیگه‌ای هستن که روایت کردن‌شون تو برهه‌های تاریخی مختلف ایران، میتونه خیلی خوب از آب در بیاد؟ با من همراه بشید که قراره چندتا پروژه‌ی رویایی رو با همدیگه مرور کنیم.
God of War
لیستی که نکوست از مورد اولش پیداست! آقا فرض کنید تیم سانتا مونیکا بعد از اونهمه پی‌ریزی تو خدای جنگ‌های جدید واسه پنتئون‌های (pantheon) دیگه مثل مصر و ژاپن، یهو یه پلات توئیست (plot twist) مشتی پیاده کنه و کریتوسُ بندازه وسط ایران، تو دوران اساطیری‌ای که دیوها در کنار آدم‌ها زندگی می‌کردن و تو هر گوشه‌ی این سرزمین پهلوون‌های افسانه‌ای درحال خلق حماسه‌های تاریخی خودشون بودن. قاعدتا شاهنامه میتونه منبع اقتباس خیلی خوبی برای خلق همچین جهانی باشه. اما قطعا تنها منبع نیست. از شاهنامه ابومنصوری بگیر تا داستان‌های هزار افسان و اوستا. از ماجراهای رستم در مازندران و جنگش با اکوان دیو گرفته تا خیلی از برهه‌های تاریخی پیش از رستم، مثل دوران پادشاهان پیشدادی مثل جمشید و ضحاک. راستش رو بخواید بین داستان‌ها و افسانه‌های قدیمی ایرانی‌ها، شخصیت‌ها و خطوط داستانی خیلی جالبی رو می‌تونیم پیدا کنیم. اساطیری که نبردشون با کریتوس قطعا میتونه خیلی جالب باشه. اتفاقا افسانه‌های ایرانی و فرهنگ غالب ایرانی‌ها در این افسانه‌ها، یک ویژگی منحصر به فرد داره که سانتا مونیکا میتونه حسابی روش مانور بده. اون هم اینه که بدی و خوبی، تاریکی و روشنی، همیشه کنار همدیگه قرار گرفتن و هیچوقت طیف خاکستری کاراکترها به طور کامل سفید یا سیاه نشده. برعکس خدایان نورس و یونانی که تو سری God of War دیدیم. هروقت شخصی قدرت خیلی زیادی داره، بلا استثنا به شر مطلق تبدیل میشه. God of War ایرانی برای اولین بار به کریتوس نشون میده که به جز خودش، خدایان قدرتمند دیگه‌ای هم هستن که قدرتشون رو صرفا پای رسیدن به خواسته‌های شخصیشون بر علیه بی‌قدرت‌ها استفاده نمیکنن. شاید واسه یه بارم که شده، آخر داستان کل پنتئون نابود نشه و خدایان قتل عام نشن! بلکه به کریتوس ثابت کنن که این نبرد ابدی بین خیر و شر، همیشه در جریانه و هیچوقت نمیشه بدی رو به طور کامل با خوبی جابه‌جا کرد.
Red Dead
فرض کنید خود راکستار، یا یک تیم فرضی با قدرت و منابع راکستار، بخواید یک Red Dead ایرانی درست کنه. البته شاید بهتر باشه اسمشو بذاریم Persian Dead Redemption یا یه همچین چیزی. برهه‌ی تاریخیش رو هم شروع جنگ جهانی اول تا قبل از شروع جنگ جهانی دوم در نظر می‌گیریم. زمانی که شاهان قاجاری بی‌کفایتی کامل خودشون رو ثابت کردن و ایران تحت نفوذ کامل دولت‌های قدرتمندی مثل روسیه و انگلیس قرار گرفته. تو گوشه‌های مختلف این کشور اقوام مختلف از قدرت مرکزی به طور کامل قطع امید کردن و خودشون اسلحه دست گرفتن و شورش کردن تا شاید به استقلال برسن و راحت بشن. اما در همین حین، یک شخص قدرتمند (رضا خان) با سپاهش وارد عمل میشه و سعی میکنه گوشه‌های پاره شده‌ی این مملکت رو با وصله و پینه به هم بچسبونه. مریضی و قحطی بین مردم بی‌داد میکنه و همین باعث شده آمار جرم و جنایت شدیدا افزایش پیدا کنه و راه‌های بین شهری نا امن بشن. شخصیت اصلی بازی هم میتونه یکی از سربازای قدیمی تو گروه همون شخص قدرتمند باشه. یجورایی قراره جای داچ (Dutch) رو با رضا خان عوض کنیم. منتها اینبار به جای اینکه دنبال اهداف شخصی خودش باشه، واقعا دلش برای مردم ایران میسوزه و می‌خواد این مملکتو از فاجعه‌ای که به بار اومده نجات بده. نظرتون چیه؟!
Call of Duty
از همون دوران جنگ جهانی اول و دوم گرفته، تا دوران انقلاب مشروطه و انقلاب 57 و همچنین جنگ 8 ساله‌ی ایران و عراق. تاریخ معاصر این کشور نبردهای تاریخی زیادی داشته که میشه در قالب نسخه‌ی جدید Call of Duty داستانش رو روایت کرد و بازیکن رو تو مرکز اون حوادث گذاشت. من خودم به شخصه دوتا سناریوی مختلف تو دوتا برهه‌ی تاریخی متفاوت در نظر گرفتم و می‌خوام نظر شما رو هم راجع بهشون بدونم. سناریوی اول، ماموریت تاریخی آزادسازی خرمشهره. فرقی نمی‌کنه از لحاظ سیاسی چه گرایشی داشته باشید و از چه گروهی حمایت کنید، قطعا به عنوان یک ایرانی، آزاد شدن خرمشهر از دست نیروهای بعثی صدام، از لحاظ تاریخی اهمیت خیلی زیادی براتون داره و در حال حاضر از اینکه مرز ایران و عراق بیشتر از این وارد خاک ایران نشده، خوشحالید. پس چی بهتر از اینکه به جای پرداختن به شخصیت‌ها و ماموریت‌هایی که اکثر گیمرهای ایرانی واقعا هیچ اهمیتی براشون قائل نیستن، بریم سراغ یه ماموریت درست و حسابی که واقعا از لحاظ تاریخی بهمون حس غرور رو منتقل میکنه.
سناریوی دوم هم برای وقتیه که این بازی رو قرار باشه یکی از همون استودیوهای سازنده‌ی همیشگی این سری بسازن. ماموریت نجات گروگان‌های صفارت آمریکا از دل تهران. البته که تا حد زیادی باید با روایت‌های فیکشنال (fictional) ترکیب بشه، ولی خوب، باز هم ماموریت خیلی حساسیه و میتونه مراحل نفسگیری رو به ارمغان بیاره.
Assassin’s Creed
همه‌ی ما به عنوان گیمرهای ایرانی، مدت خیلی زیادیه که از یوبی‌سافت انتظار داریم بالاخره اون اساسین اصلی راجع به حسن صباح و سربازاش رو بسازه. اصلا یه جورایی مثل یه طلب قدیمی ازش می‌خوایم که این کار رو انجام بده و همین الانش هم منطقی نیست که چرا به جای بغداد و داستان‌های هزار و یک شب، نرفته سراغ خداوندگار الموت و پیروان افسانه‌ایش که تو سرتاسر جهان از اروپا تا سرزمین‌های عربی مشغول انجام ماموریت بودن. البته تو Assassin’s Creed Mirage هم قلعه الموت به عنوان یک لوکیشن کلیدی حضور داره، اما ظاهرا خبری از حسن صباح نیست و باید ببینیم یوبی‌سافت تا چه اندازه قراره تو داستان‌های الموت پیش بره. در هر صورت اگه واقعا حسن صباح و حشاشین‌های اورجینال در بازی حضور داشتن، به سوژه‌ی اصلی تبلیغاتی این بازی تبدیل میشدن. چون ما به عنوان گیمرای ایرانی تنها کسی نیستیم که دوست داریم اساسین‌های اورجینال رو تو این سری ببینیم. بلکه اکثر طرفدارهای این فرنچایز تو سرتاسر جهان، کاملا نسبت به این منبع اقتباس آگاهی دارن و منتظرن ببینن که بالاخره یوبی‌سافت می‌خواد داستان حسن صباح و حشاشینش رو تو این سری روایت کنه یا نه؟!
خوب، حالا شما به ما بگید که دوست دارید کدوم یکی از فرنچایزهای معروف، نسخه‌ی جدیدشون به عنوان یک بازی ایرانی تولید بشه و یه داستان ایرانی روایت کنه؟ حتما فرنچایز مورد علاقه‌تون رو با سناریوی پیشنهادیون تو کامنت‌ها بنویسید و بهمون بگید که براش چه اسمی انتخاب می‌کنید؟
