ایرانی‌ها واکنش جالبی به بازی‌های ویدیویی دارن؛ البته این موضوع شامل گیمرهای حرفه‌ای نمیشه‌ها اما خب ما ایرانی‌ها برداشت متفاوتی با کل دنیا داریم. ما هر بازی که دوست داشته باشیم رو تو ایران ترند می‌کنیم. مثلا می‌دونستید اخیرا بازی آقا رضا هم منتشر شده و کلی دانلود گرفته؟
البته الان نمی‌خوایم راجع به بازی آقا رضا صحبت کنیم و می‌خوایم راجع به بازی‌هایی صحبت کنیم که برای ما ایرانی‌ها خیلی خاطره‌انگیز و نوستالژیه. این بازی‌ها می‌تونن تو هر نسلی از بازی‌های ویدیویی باشن اما اکثر این بازی‌ها، بازی‌های تقریبا قدیمی هستن. پس اگه یه گیمر تازه وارد و نسل جدید هستید، زیاد دلتون رو خوش نکنید که این بازی‌ها رو می‌شناسید یا نه.
شاید بعضی از این بازی‌ها رو پدراتون خیلی خوب یادتون باشه؛ با این که گیمرها امروز خیلی حرفه‌ای‌تر شدن و دنیای بازی‌های ویدیویی رو عمیق‌تر دنبال می‌کنن، اما از زمان قدیم و با عرضه کنسول‌هایی مثل میکرو و سگا و پلی‌استیشن ۱، بازی‌های زیادی هستن که می‌تونن توی این لیست و به عنوان بازی های نوستالژیک قرار بگیرن.
تو این مقاله از گیموشن آرت هم قراره سراغ این بازی های نوستالژیک و جذاب بریم که یک دوره بسیار طلایی رو برای گیمرهای ایرانی رقم زده.
فهرست محتوا
بازی Pepsiman
اگه تو رده سنی ۲۰ تا ۳۰ سال باشید، شاید پپسی‌من جز اولین بازی‌هایی بود که تو زندگیتون بازی کرده باشید. البته این در حالیه که از بچگیتون ویدیوگیم بازی کردید و سراغ بازی‌های سرگرم‌کننده می‌رفتید. پپسی من خیلی راحت جاشو تو دل گیمرهای ایرانی جا کرد و حتی برای تجربه این بازی لازم نبود که روحیه گیمری داشته باشید. اگه یه کنسول پلی‌استیشن ۱ تو خونه خودتون یا خونه فک و فامیل داشتید، همه دور هم جمع می‌شدن تا ببینن کی می‌تونه مرحله سخت بازی رو رد کنه.
این بازی در حقیقت یک اثر مارکتینگی برای کمپانی پپسی بود که یه ابرقهرمان با آرم پپسی درست کرده بود که کل بازی در حال دویدن بود و باید بهش کمک می‌کردید تا شهر رو نجات بده. تو این بازی باید سعی کنید که از مانع‌های زیادی که جلوی راهتون قرار گرفته عبور کنین و هر چقدر هم که می‌تونید قوطی پپسی سر راهتون جمع کنید که اوایل بازی کار خیلی راحتیه اما هر چقدر تو بازی رو به جلو میرید، این امر خیلی سخت‌تر میشه.
شکی وجود نداره پپسی من از اون بازی های نوستالژیکه که اگه به گیمرهای قدیمی بدید مهم نیست که چند سالشون باشه، وقتی پپسی من رو ببینن کودک درونشون زنده میشه و میخوان بازی رو تموم کنن.
بازی GTA: Vice City
می‌تونستیم جای وایس سیتی از قسمت سن آندریاس توی لیست بازی های نوستالژیک استفاده کنیم اما خب به نظر میاد که چندان کار درستی نیست. به خاطر این که سن آندریاس وقتی منتشر شد که کنسول پلی‌استیشن ۲ تو ایران جا افتاده بود و همه دیگه تقریبا خودشونو وفق داده بودن که ویدیوگیم چیه و چقدر می‌تونه تو آینده تاثیرگذار باشه. گیمرهایی هم که قبل از وایس سیتی سراغ قسمت‌های قبلی جی تی ای رفته بودن هم خیلی کم هستن اما وایس سیتی یه انقلاب رو بین گیمرهای ایرانی راه انداخت. تا جایی که اگه به گیمنت‌های اون زمان سر می‌زدید، همه در حال تجربه این بازی بودن.
وایس سیتی رو میشه شروع قدرتمند جی تی ای بین گیمرهای ایرانی قلمداد کرد و وقتی هم که سن آندریاس منتشر شد، گیمرهایی که قبلا وایس سیتی رو بازی کرده بودن سریع رفتن سراغ سن آندریاس و به همه هم معرفی کردن که چه جی تی ای چه فرنچایز جذابیه. حتی تا همین امروز هم گیمرهای قدیمی هستن که هیچ بازی رو روی سیستمشون نصب ندارن اما هنوز جی تی ای وایس سیتی رو دارن و اگه وقت اضافه پیدا کنن، به تجربش میپردازن.
یه بازی جذاب که کلی نوستالژی رو با خودش به همراه داره.
بازی Crash Team Racing
تقریبا میشه گفت تمام قسمت‌های کراش به خصوص Crash Bandicoot 3 و البته Crash Bash خیلی بین ایرانی‌ها محبوب بودن و از بازی های نوستالژیک محسوب میشن. اما کرش تیم ریسینگ از اون دسته بازی‌هایی بود که خونه هر کسی می‌رفتی، سی دی این بازی رو داشت و تبدیل به یکی از محبوب‌ترین بازی‌های دسته جمعی شده بود که همه رو دور هم جمع می‌کرد تا به تجربه این بازی بپردازن و به صورت گروهی مسابقه بدن تا بچه‌های فامیل ببینن بابای کی بهتر از بقیه بلده رانندگی کنه!
در محبوبیت این بازی همین بس که وقتی نسخه ریمیک این بازی همین چند وقت پیش منتشر شد، گیمرهایی که سال‌ها بود دست به کنترلر نزده بودن هم دنبال این بودن که برای چند دست هم که شده این بازی رو تجربه کنن چون براشون یه نوستالژی خیلی خیلی عمیق بود. بازی که هم بخش داستانیش و هم بخش چندنفرش می‌تونست ساعت‌ها شما رو مجذوب خودش بکنه و کلا اون موقع شخصیت کرش خیلی محبوب بود و تموم بازی‌های این شخصیت طرفدارهای خودش رو داشت.
جالبه بدونید که شخصیت کرش رو استودیوی ناتی داگ یعنی سازنده‌های لست آو آس خلق کردن اما در حال حاضر کرش جز آی پی‌های انحصاری مایکروسافت محسوب میشه.
بازی WWE Raw VS. Smackdown
کشتی حرفه‌ای یا همون کشتی کج خودمون که هنوز نمی‌دونیم چرا اسمش رو گذاشتن کشتی کج، از اون ورزش‌های نمایشی هستش که بین ما ایرانی‌ها خیلی محبوبه و از شخصیتهای دنیای این نمایش سریالی برای خودمون همیشه یه قهرمان داشتیم. شخصیت‌هایی مثل آندرتیکر یا جان سینا که همشون انقدر محبوب بودن که با گذشت این همه سال و حتی بازنشسته شدن تقریبی این ورزشکارها، اگه ببینیم که دوباره به دنیای کشتی‌گیری برگشتن خیلی خوشحال میشیم.
به همین خاطر روی کنسول پلی‌استیشن ۱ یکی از بازی‌های محبوب قطعا بازی WWE Raw Vs. Smackdown بود که می‌تونستیم ساعت‌ها غرق تجربه این بازی بشیم و به قول معروف انقدر بزن بزن کنیم تا این که یکی ببازه. این بازی لیست کاملی از شخصیتهای دنیای کشتی‌گیری حرفه‌ای رو ارائه می‌داد که همه این شخصیت‌ها در حال حاضر جز بازنشسته‌های به‌یادموندنی این دنیا محسوب میشن که قطعا دلمون براشون تنگ میشه.
این محبوبیت تا همین الان هم ادامه داره و حالا که کمپانی 2K بازی این ورزش رو می‌سازه، باز هم طرفدارهای زیادی تو ایران هستن که قسمت‌های جدیدش رو خریداری می‌کنن.
بازی Tekken 3
شاید ادعای غلطی باشه اما اگه بگیم محبوب‌ترین بازی زمان کنسول پلی‌استیشن ۱ بازی Tekken 3 هستش شاید اشتباه نکرده باشیم. این بازی رو تو هر خونه‌ای می‌تونستید پیدا کنید. بازی که راحت باعث میشد مهمونی خانوادگی تبدیل به یه تورنومنت تکن ۳ بشه که همه دور هم جمع می‌شدن و به مبارزه کردن می‌پرداختن. همیشه هم یه نفر بود که ادی رو برمیداشت و انقدر کلید ترکیبی ضربدر دایره رو میزد که همه رو کفری می‌کرد و هیچکس نمی‌تونست اونو ببره.
تکن تا همین امروز هم فرنچایز محبوبی تو جهان محسوب میشه اما به مرور زمان محبوبیتش تو کشور ایران رو به بازی‌های دیگه مثل مورتال کامبت واگذار کرد که اگه بخوایم خیلی واقع‌بین هم باشیم، انتظار این موضوع می‌رفت چون مورتال کامبت به طور کلی فرنچایز بهتری از تکن در بعضی از موارد هستش که به ذائقه ایرانی‌ها هم خوش میاد. البته باید در نظر داشته باشیم که تکن تقریبا تا چند قسمت بعدش هم فرنچایز فایتینگ شماره ۱ بین گیمرهای ایرانی بود.
قطعا تکن ۳ یکی از بازی‌هایی هستش که هیچوقت فراموشمون نمیشه.
بازی Mortal Kombat
حالا که بحث بازی‌های فایتینگ تو ویدیو داغه بیایید راحت از این سبک نگذریم و یکی دیگه از محبوب‌ترین و نوستالژیک‌ترین بازی‌های سبک فایتینگ رو معرفی کنیم که از لحاظ تاریخچه خیلی غنی‌تر از تکن هستش و خیلی از پدرهای شما همین الان اگه ازشون بپرسید مورتال کامبت رو یادشون هست یا نه ممکنه دور چشماشون اشک حلقه ببنده و یاد خاطرات قدیمی بیفتن که چقدر سختی کشیدن تا بتونن یه میکرو بخرن و مورتال کامبت رو روش با داداشا یا خواهراشون بازی کنن.
مورتال کامبت یکی از اولین فرنچایزهای فایتینگ تاریخ هستش که تا همین امروز این فرنچایز دنباله‌دار هستش و قسمت جدید این بازی قراره که خیلی زود منتشر بشه. خیلی از المان‌های این بازی هنوز تغییر نکرده؛ مثلا شخصیتهای قدیمی این سری مثل اسکورپیون و ساب زیرو هنوز به قدرت سابق سرجاشون هستن و از محبوب‌ترین شخصیتهای این سری هستن. اما خب از لحاظ جلوه‌های بصری این بازی دستخوش تغییرات زیادی بوده.
به راحتی میشه گفت که مورتال کامبت یکی از محبوب‌ترین بازی های نوستالژیک ما ایرانی‌ها هستش که خاطرات بسیار زیادی رو برای ما گیمرها به خصوص گیمرهای قدیمی رقم زده و انقدر این فرنچایز جذاب بوده که حتی گیمرهای نسل جدید رو با قسمت‌های جدیدش جذب خودش کرده.
بازی Counter-Striker 1.6
حالا یه کم از زمان میکرو و سگا و حتی پلی‌استیشن ۱ جلوتر میام و می‌رسیم به دوره از بازی‌های ویدیویی که تو ایران خیلی سر و صدا کرد و خیلی از گیمرهای حرفه‌ای این روزها که جز نسل‌های قدیمی اما فعال گیمرها محسوب میشن، سراغ این بازی رفتن و تونستن یک جامعه طرفداری بسیار تعصبی و قدرتمند رو به دست بیارن. بازی کانتر استرایک اون هم نسخه ۱.۶ از بازی‌هایی هستش که تو ایران مثل ویروس کرونا همه‌گیر شد. همه تو یه دوره‌ای از زندگی گیمریشون به تجربه این بازی مشغول بودن و وقتی به گیمنت‌ها سر می‌زدید، آدم‌های زیادی رو می‌دیدید که مشغول تجربه این بازی بودن.
کانتر استرایک نسخه‌های زیادی رو داشت اما نسخه‌ای که اکثر افراد به تجربه اون مشغول بودن نسخه ۱.۶ بود که به خوبی دل همه رو برد و این بازی تیمی که با دوستانتون تجربه می‌کردید یه تجربه‌ای بود که شاید نظیرش را تا به امروز ندیده بودیم و هر چقدر هم که بخوایم بازی‌های مشابه رو پیدا کنیم که دور همدیگه و با رفقا از تجربش لذت ببریم و یادآور خاطرات قدیمی و نوستالژیک باشه، فکر نکنم به تعداد انگشت‌های یک دست بتونید بازی رو پیدا کنید.
کانتر استرایک از فرنچایزهای محبوب و نوستالژیک هستش که حتی همین الان طرفدارهای زیادی رو داره که البته اکثر طرفدارهای این سری این روزها نسخه Global Offensive رو تجربه می‌کنن.
بازی Warcraft 3
اگه تو یه گیمنت می‌رفتی و کسی کانتر استرایک بازی نمی‌کرد، قطعا اعضای گیمنت داشتن سر حساب وارکرفت ۳ رو بازی می‌کردن. یه بازی در سبک MMORPG که تو ایران طرفدارهای تعصبی و خیلی زیادی داشت. تا این حد که اگه کسی رو میدیدیم که تو گیمنت داره این بازی رو تجربه می‌کنه، به نظر خودمون یه گیمر خیلی خفن بود. چون تا اون موقع بازی مشابهش رو ندیده بودیم و مکانیزم‌های بازی برای خیلی از گیمرها که تا اون روز فقط بلد بودن با چپ کلیک کردن شلیک کنن، کمی پیچیده‌تر از چیزی بود که تصور می‌کردن.
نکته جالب اینه که حتی خیلی از طرفدارهای DOTA 2 که امروز تو ایران زیاد هم هستن و به تجربه این بازی میپردازن، از همین بازی شروع کردن و بازی DOTA در حقیقت نقشه‌ای داخل همین بازی بود که از همون ابتدا طرفدارهای زیادی رو پیدا کرد و خیلی‌ها داخل گیمنت‌ها هم این مود از بازی رو تجربه می‌کردن.
وارکرفت ۳ قطعا یکی از بازی های نوستالژیک هستش که نمیشه به راحتی ازش گذشت و قطعا سطح مهمی توی این لیست داره.
بازی Need For Speed: Most Wanted
ماشین بازی و شخصی‌سازی کردن یا به اصطلاح خودمون اسپرت کردن یه ماشین یکی از سرگرمی‌های جوون ایرانیه. اما از اونجا که ماشین خریدن کلا امر سختی تو ایرانه، خیلی از جوون‌های گیمر برای این که بتونن مشابه این تفریح رو تجربه کنن، به بازی‌های ویدیویی رو میاوردن. یکی از بازی‌هایی که این کار رو به خوبی انجام داد و تو زمان خودش تونست یکی از محبوب‌ترین بازی‌ها برای ایرانی‌ها باشه و طرفدارهای خیلی زیادی رو به دست بیاره، بازی Need For Speed: Most Wanted بود.
این بازی البته فقط تو ایران محبوب نبود و تو دنیا هم تا همین امروز به عنوان یکی از بهترین قسمت‌های فرنچایز نید فور اسپید یاد میشه اما هنوز هم تو ایران می‌تونید گیمرهایی رو پیدا کنید که این بازی رو تجربه می‌کنن. برای خیلی از گیمرهای ایرانی، موست وانتد یکی از بازی‌هایی بود که فرنچایز نید فور اسپید رو به این افراد معرفی کرد و به همین ترتیب بود که قسمت‌های بعدی این فرنچایز مثل آندرگراند و حتی کربن تونستن محبوبیت خیلی زیادی رو به دست بیارن.
به همین خاطر می‌تونیم با قدرت بگیم که بازی Need For Speed: Most Wanted یکی از محبوب‌ترین بازی های نوستالژیک میون ما ایرانی‌ها هستش.
بازی Call of Duty 4: Modern Warfare
کال آو دیوتی از فرنچایزهایی بود که از همون اول و با انتشار اولین قسمتش هم تونست تو ایران طرفدارهای خیلی زیادی رو به دست بیاره. این بازی کاملا یادآور دوران گذشته و به خصوص فرنچایز مثل مدال افتخار یا همون Medal of Honor بود. اما قسمت چهارم کالاف دیوتی فرق بزرگی رو با همه قسمت‌های قبل‌ترش داشت و این قسمت باعث شد که سیل عظیمی از گیمرهای ایرانی به سمت کالاف دیوتی رو بیارن.
دلیل اصلی این محبوبیت رو می‌تونیم بخش چندنفره این بازی بدونیم. به این شکل که تو گیمنت‌ها، گیمرها دور هم جمع می‌شدن تا بخش چندنفره این بازی رو تجربه کنن که خیلی سرگرم‌کننده بود و خیلی از شما هم ممکنه این بخش چندنفره به خصوص نقشه اتوبوس رو به خاطرتون داشته باشید که چقدر گیمپلی سرگرم‌کننده‌ای ارائه می‌داد و برای مدت‌ها جایگزین بازی‌هایی مثل وارکرفت ۳ و البته کانتر استرایک شده بود. البته به جز بخش چندنفره، گیمرها از بخش داستانی این بازی هم لذت می‌بردن و میشه گفت که این اولین قسمت از کالاف دیوتی بود که تو بخش داستانی هم یک پیشرفت چشمگیر محسوب میشد.
پس شکی وجود نداره که این بازی هم تو لیست ما قرار می‌گیره.
بازی Black
هنوز به خاطر ندارم که چرا انقدر بازی Black تو ایران محبوب شد. البته بازی‌های شوتر اول شخص معمولا تو ایران بازخورد خوبی دریافت می‌کنن اما واقعا هیچ دلیل منطقی وجود نداشت که بازی Black بتونه تو ایران انقدر محبوبیت داشته باشه. یه بازی شوتر اول شخص اما چالش‌برانگیز که المان‌های جدیدی رو برای ارائه داشت و باید اعتراف کرد که گیمپلیش خیلی درگیرکننده و جذاب بود. اما خب هنوز مشخص نیست که ریشه این محبوبیت از کجا میاد.
این بازی در زمان کنسول پلی‌استیشن ۲ عرضه شد و اگه دیسک این بازی رو تهیه کرده باشید، حتما یادتونه که روی دیسک این بازی عکس کلی گلوله رو هم قرار گرفته شده بود و انقدر این بازی سر و صدا کرد که هر وقت دوستامون رو میدیدیم، از همدیگه می‌پرسیدیم که راستی بلک رو بازی کردی یا نه؟ به دست آوردن این مقدار از محبوبیت در صورتی که این بازی یک آی پی کاملا جدید بود و هیچ آشنایی قبلی با این بازی نداشتیم، کار بسیار سختی بود که بلک این کار رو به خوبی انجام داد.
به همین خاطر هم هستش که به راحتی این بازی رو جز محبوب‌ترین بازی های نوستالژیک ایرانی‌ها قرار می‌دیم.
بازی I.G.I
دقیقا نمی‌دونم کدوم قسمت از این بازی به خصوص بین قسمت اول و دوم رو باید جز لیست بازی های نوستالژیک قرار بدیم اما چیزی که می‌دونم، اینه که این بازی تا همین امروز طرفدارهای سرسخت خودش رو داره که منتظر یک قسمت درست و حسابی از این بازی هستن که منتشر بشه. یعنی گیمرهایی هستن که اگه ازشون بپرسی بهترین بازی شوتر اول شخصی که تو زندگیت تجربه کردی چیه، بازی آی جی آی رو نام می‌بره و باید اعتراف کنیم که این بازی لایق این همه محبوبیت هم هستش.
این بازی تو زمان خودش سر و صدای خیلی زیادی به پا کرد و انقدر محبوب بود که می‌تونستیم ساعت‌ها به تجربه بازی بپردازیم و به مقر دشمن حمله کنیم. با این که بازی کمی چالش‌برانگیز بود،اما گیمپلی جذاب بازی به تجربه ده‌ها ساعته‌ش می‌صرفید. سازنده‌ها در ادامه قسمت سوم این فرنچایز رو منتشر کردن که نتونست به اندازه دو قسمت اول طرفدار به دست بیاره اما به نظرم محبوبیت همین دو قسمت ابتدایی خودش نشون می‌ده که چرا بازی I.G.I رو توی این لیست قرار دادیم.
بازی Stronghold Crusader
اینجا قرار نمی‌گیرد! کدومتون این جمله رو به یاد دارید؟ آفرین! این جمله متعلق به بازی Stronghold Crusader یا به قول خودمون جنگ‌های صلیبی و دوبله شرکت دارینوس عزیز هستش و این نسخه دوبله انقدر محبوب بود که فکر نکنم هیچ پلیری رو بتونید پیدا کنید که ادعا کنه نسخه انگلیسی این بازی رو تجربه کرده. تقریبا همه ما نسخه فارسی این بازی استراتژیک جذاب رو تجربه کردیم. این بازی خیلی محبوب بود و بعد از این بازی دو الی سه قسمت دیگه هم منتشر شد که تقریبا هیچکدوم نتونستن به اندازه قسمت اول این فرنچایز جذاب و خواستنی باقی بمونن.
این بازی شما رو در نقش یک فرمانده قرار می‌داد که باید در دوران جنگ‌های صلیبی لشگر بزرگ خودتون رو شکل می‌دادید و طی مرحله‌های مختلف، به دشمن‌های موجود تو مراحل مختلف حمله می‌کردید. یکی از دلایل دیگه‌ای هم که این بازی رو خیلی محبوب می‌کرد، فاز قلعه‌سازی این بازی بود که از جذابیت زیادش هر چقدر بگیم کم گفتیم. بازی یه مود بدون دشمن هم در اختیارتون قرار می‌داد که می‌ذاشت بدون هیچ مزاحمی، قلعه مخصوص به خودتون رو بسازید.
جنگ‌های صلیبی! حتی اسم این بازی به تنهایی کافیه که اشک خیلی‌هامون رو به خاطر یادآوری خاطرات قدیم و نوستالژی در بیاره!
بازی Max Payne
مکس پین! باورتون میشه الان پیرترین نسل گیمرهای ایرانی اکثرشون با این بازی عاشق بازی‌های ویدیویی شدن؛ تا اون موقع بازی‌ها برای ما صرفا یه بازی برای سرگرم شدن بودن اما مکس پین بازی بود که با داستان جذاب و گیمپلی نوآورانش باعث شد که نگاهمون به بازی‌های ویدیویی عمیق‌تر بشه و بازی که کاملا روی ریسک سازنده‌ها ساخته شد، تونست تو ایران طرفدارهای زیادی داشته باشه و همه هم دوست داشتن که این بازی رو یه جوری تجربه کنن.
این بازی توسط استودیوی رمدی ساخته شد و بعد از انتشار قسمت اول، راکستار سریعا این فرنچایز رو از استودیوی رمدی خریداری کرد و دستور ساخت قسمت دومش رو به استودیوی رمدی داد که قسمت دومش هم خیلی جذاب بود و تونست یه بار دیگه ثابت کنه که فرنچایز مکس پین ارزش طرفداری رو داره و می‌تونه آینده خیلی خوبی داشته باشه. البته فروش قسمت دوم در مقایسه با قسمت اول خیلی خوب نبود و همین موضوع باعث شد که راکستار برای مدت زمان طولانی به این فرنچایز فکر نکنه اما در نهایت در سال ۲۰۱۳ راکستار قسمت سوم این بازی رو منتشر کرد که شاید دیگه اون اتمسفر نیویورک برفی و مکس پین با کت چرمی بلند رو نداشت اما خب بازم جذاب بود که مکس پین رو با صحنه‌های آهسته و تیراندازی‌های جالبش ببینیم.
پایان‌بندی
مرسی که تا انتها با ما همراه بودید؛ شما برامون کامنت کنید که بازی نوستالژی شما چی هستش که ما تو این لیست جا انداختیم؟
